Dziennik pustki – recenzja książki

Czy wyzysk pracowniczy można przerwać jednym, początkowo niewinnym kłamstwem? Poznajcie historię pracownicy jednej z japońskich firm, która pewnego dnia zmęczona swoją zawodową rzeczywistością, wpada na pomysł, by zacząć udawać ciążę. Jednak w miarę upływu czasu kłamstwo, tak jak domniemane dziecko, pęcznieje i wkrótce nadejdzie czas porodu… Przed Wami recenzja debiutanckiej powieści Emi Yagi – Dziennik pustki.

Historia pewnego kłamstwa…

Dziennik pustki to literacko nagradzana powieść o trzydziestoczteroletniej pani Shibacie. Bohaterka tytułu zmienia pracę w Tokio, by uciec od wykorzystywania w poprzedniej. Nowe mniejsce pracy jest o wiele spokojniejsze od poprzedniego, niemniej jest równie przygnębiające, pełne salarymanów o wyblakłych twarzach.

Ponadto pani Shibata szybko odkrywa, że jest jedyną kobietą w firmie. Oznacza to dla niej codzienność wypełnioną społecznymi oczekiwaniami , że to do niej należeć będą podrzędne zadania, przypisywane przez społeczeństwo kobietom.

Porozrzucane kartony, nieposegregowane wypełniacze, resztki kawy na dnie firmowych kubków po ważnych spotkaniach biznesowych… Wszystko to zaczyna osaczać bohaterkę, aż pewnego dnia, zupełnie nieplanowanie, postanawia oznajmić, że jest w ciąży, co zapewnia jej przepustkę do całkiem nowego świata.

Prawda jest jednak taka, że pani Shibata jest singielką i wcale nie spodziewa się dziecka. Jednak ciężarna Pani Shibata nie musi serwować nikomu kawy, ani zmywać po nikim kubków. Nie jest również zmuszana do pracy po godzinach. Zamiast tego wraca szybciej do domu, ogląda telewizję, bierze długie kąpiele, a nawet dołącza do zajęć aerobiku dla przyszłych matek.

Niemniej oznacza to również dziewięć miesięcy imitowania zmian zachodzących w jej organizmie. Do tej pory zaś bohaterka nie za dużo wiedziała na temat ciążowych niuansów. Wspierana jednak przez dodatkowe koszulki wypchane ręcznikami i aplikację do prowadzenia dziennika, w której może rejestrować każdy etap swojej ciąży, czuje się gotowa na nadchodzące miesiące.

Jednak wkrótce mistyfikacja zaczyna pochłaniać ją całkowicie, a granica między jej kłamstwem a życiem zaczyna się rozmywać…

Dziennik pustki – recenzja książki

Historia pani Shibaty opowiedziana na kartach powieści stanowi fascynującą analizę społecznych norm i oczekiwań dotyczących kobiet. Powieść Yagi to również krytyka korporacyjnego świata oraz patriarchatu, który odciska swoje piętno nie tylko na pracownicy firmy produkującej papierowe tuby.

Autorka poprzez doświadczenia bohaterki powieści przedstawia codzienne zmagania kobiet na tle szeroko zakrojonych społecznych konstrukcji i oczekiwań. Pani Shibata, mimo że fikcyjna, staje się symbolem wszystkich kobiet walczących o swoje prawa i miejsce na świecie. Kobiet, które często czują się niewidzialne i niedoceniane.

Książkę znajdziecie tutaj>>

Powieść Yagi, poza błyskotliwym komentarzem społecznym, jest również historią o odwadze, odkrywaniu własnej wartości i szukaniu swojego głosu. Wraz z rozwijającą się sytuacją głównej bohaterki miożemy zauważyć, jak jej codzienność nabiera barw. Odciążona z wielu dodatkowych zadań, w końcu ma czas i przestrzeń, by zająć się sobą oraz zacząć zastanawiać się nad tym, czego tak naprawdę chce.

Dziennik pustki to znakomita powieść feministyczna, która wciąga od pierwszych stron. Autorka w subtelny sposób tka przed oczami Czytelnika płótno codzienności wielu kobiet na całym świecie. Bowiem czy mamy prawo istnieć, domagać się praw i zajmować dosłowną, jak i metaforyczną przestrzeń jedynie wtedy, gdy dajemy innym to, czego od nas oczekują?

Jeśli chcecie poznać pełną historię pani Shibaty, Dziennik pustki możecie znaleźć tutaj.