Zakłamane życie dorosłych – recenzja książki

Zakłamane życie dorosłych to najnowsza powieść Eleny Ferrante. Niewątpliwie jest to ciekawa autorka, ponieważ mimo wydania już wielu powieści ciągle pozostaje anonimowa. Słyszeliście zapewne o jej powieści Genialna przyjaciółka. Czeka ona na swoją kolej w mojej biblioteczce, ale na razie sięgnęłam właśnie po Zakłamane życie dorosłych i chętnie podzielę się z Wami swoją opinią na jej temat.

Zakłamane życie dorosłych – kilka słów na początek

Książkę znajdziecie tutaj>>

Akcja powieści toczy się w miarę współczesnym Neapolu. Główną bohaterką i zarazem narratorką jest Giovanna. Dorasta ona w miarę upływu rozdziałów książki. Pewnego dnia podsłuchuje rozmowę rodziców (niezbyt zresztą przyjemną) i koniecznie chce poznać siostrę ojca, Vittorię, którą zna tylko z opowieści. Rodzice nie utrzymują z nią kontaktu, stąd też niechętnie podchodzą do tematu, ale w końcu się zgadzają. Od momentu spotkania z ekscentryczną ciotką życie Giovanny się zmienia. Na dodatek zbiega się to z jej okresem dojrzewania. A to wybuchowa wręcz mieszanka.

Dziewczyna poznaje dwa odmienne oblicza Neapolu – inteligencki, w którym się wychowała, ale i ten uboższy, którego uroki poznaje dzięki znajomym Vittorii. Światy te wzajemnie się przenikają, ale żaden nie zdaje się odpowiadać Giovannie na nurtujące ją pytania.

Nasza bohaterka odkrywa pierwsze uczucia, miłostki, a także swoje ciało. I nie tylko. Znajomość z ciotką pomaga jej odkryć, że życie jej rodziny wcale nie jest sielanką. Że ich historia skrywa wiele mrocznych sekretów, sprzecznych z tym, co opowiadał Giovannie ojciec. Zwłaszcza jeśli chodzi o zerwanie kontaktów z Vittorią i historię tajemniczej bransoletki.

Zakłamane życie dorosłych – recenzja książki

Zakłamane życie dorosłych to nie jest łatwa lektura, ale niezwykle przyjemna. Dzięki pięknemu i eleganckiemu wręcz stylowi autorki nawet elementy wulgarne nie są odstręczające. A owszem, takie się zdarzają, to powieść ewidentnie naturalistyczna. Mimo tytułowej dorosłości jest ona na dalszym planie.

Okres dojrzewania, szukania siebie i odpowiedzi na pytania i wątpliwości – to wysuwa się w książce na pierwszy plan. Jeśli macie ochotę na powieść obyczajową, bez grama cukrowania, z Włochami w tle – powinniście po nią sięgnąć.