Tatuażysta z Auschwitz – recenzja wstrząsającej historii

Jak każda książka o tematyce wojennej czy obozowej, tak i Tatuażysta z Auschwitz, wstrząsa i porusza. Koło takich historii nie da się przejść obojętnie. Czyta się je z zapartym tchem i niedowierzaniem.

www.rudaczyta.pl

Tatuażysta z Auschwitz – recenzja wstrząsającej historii

Tatuażysta z Auschwitz to powieść oparta na faktach, opowiadająca losy młodego człowieka, który trafił do obozu koncentracyjnego. Jest rok 1942. Dwudziestosześcioletni Lale Sokołow trafia do Auschwitz. Szczęście w nieszczęściu udaje mu się dostać pracę tatuażysty i mimo że jest to okrutne zajęcie, to na pewno lepsze niż ciężka fizyczna praca, której wielu nie udaje się przeżyć. Zadaniem mężczyzny jest tatuowanie nowo przybyłych więźniów obozu – na przedramieniu każdego z nich ma pojawić się numer, który ma ich naznaczyć na zawsze. Te cyfry ma nanieść na ciało każdego z nich Lale.

Tatuażysta z Auschwitz – historia łamiąca serce, ale też dająca nadzieję

www.rudaczyta.pl

Kiedy pewnego dnia w kolejce po tatuaż staje młoda i przerażona dziewczyna, Lale wie, że spotkał miłość swego życia. Użył znajomości, aby ją poznać i z dnia na dzień coraz bardziej się do siebie zbliżali. Lale obiecał sobie, że zrobi wszystko, aby uratować siebie i Ginę. Oboje przy życiu trzymała nadzieja, że kiedyś, zaczną wspólne życie, już na wolności. Starają się spędzać ze sobą tyle czasu, ile się da, co nie jest wcale łatwe w obozowej rzeczywistości. Troszczą się o siebie nawzajem, najlepiej jak potrafią.

Oboje są świadkami przemocy, okrucieństwa, wykorzystywania i wreszcie śmieci – niesprawiedliwej i niepotrzebnej. Niewidzialna siła, jaką jest miłość, która ich połączyła, trzyma ich przy życiu i daje siłę, aby walczyć o przeżycie każdego kolejnego dnia. Lale z racji swojej pozycji tatuażysty ma możliwość zdobycia większej ilości jedzenia czy leków. I mimo że naraża przy tym życie, nie powstrzymuje go to. Każdego dnia przyświecają mu słowa:

Ktokolwiek ratuje jedno życie, jakby cały świat ratował.

Lale Sokołow zdecydował się opowiedzieć światu o wojnie, obozach, swojej pracy i miłości dopiero po śmierci ukochanej Giny. To smutna, przerażająca, pełna okrucieństwa opowieść. Jest w niej jednak miłość, prawdziwa i wielka, która czyni tę opowieść pełną nadziei. Jest to historia, która daje siłę, nawet w najmroczniejszych czasach. Myślę, że jest to historia, którą powinien poznać każdy, bo uczy pokory i pokazuje nam, że nie możemy dopuścić nigdy więcej do takiego okrucieństwa, jakim jest wojna. Jest to jedna z najlepszych książkach w tej tematyce, jaką przyszło mi przeczytać.