Lodowy smok baśń George’a R.R. Martina dla (nie tylko) dzieci

George R.R. Martin to pisarz, którego nazwisko większość czytelników wymienia jednym tchem z Grą i Tron. Jednak autor bestsellerowego i zekranizowanego cyklu Pieśń Lodu i Ognia ma na swoim pisarskim koncie więcej książek fantasy, a nawet science fiction, w tym także baśń dla młodszych czytelników – Lodowy smok.

Niedawno wpadło mi w ręce jej nowe wydanie z pięknymi, dynamicznymi ilustracjami hiszpańskiego artysty Luisa Royo.

Lodowy smok – baśń George’a R.R. Martina

Martin napisał tę historię jeszcze przed Pieśnią Lodu i Ognia. Początkowo Lodwy smok, jeszcze w latach 80. powstał jako opowiadanie, które później autor zdecydował się rozwinąć. O czym jest ta historia?

Główną bohaterką tej opowieści Martina jest Adara. Dziewczynka urodziła się pewnej długiej zimy i być może dlatego ma dość zimowe usposobienie. Nie lubi lata, a w śniegu może się bawić godzinami i nie marznie. Do tego Adara jest bardzo poważna. Nigdy się nie śmieje, ani nie płacze. Może właśnie dlatego, że jest dzieckiem zimy, Adara zaprzyjaźnia się z mitycznym Lodowym smokiem, stworzeniem, które w innych wzbudza lęk. Pierwszy raz siada na jego grzbiecie, gdy ma 5 lat.

W kraju trwa wojna i prowincja, w której mieszka Adara z ojcem i rodzeństwem jest zagrożona. Gdy nad ich gospodarstwo nadciąga wróg ze swoimi ognistymi smokami, zimowa dziewczynka zdecyduje się poprosić swojego niezwykłego przyjaciela o pomoc.

Sama książka jest bardzo ładnie wydana. Twarda oprawa, nieco grubsze strony, większa czcionka oraz ilustracje, które mi się bardzo podobały, ale myślę, że dziecięcemu czytelnikowi mogą się wydać nieco przerażające.

Lodowy smok – recenzja książki

Lodowy smok to mroczna i piękna baśń o smutku, inności, samotności. Adara, mimo tego, że ma rodzinę, jest bardzo samotna. Ojciec obwinia ją za śmierć matki i dziewczynka czuje, że nie bardzo pasuje do swojego rodzeństwa. Dlatego woli spędzać czas sama. Samotny jest też smok – chyba ostatni ze swojego gatunku. Wzbudzający grozę i niosący ze sobą tak znienawidzone przez ludzi zimno.

To książka o tym, jak wiele ciepła może dać miłość i przyjaźń. Lodowy smok jest też opowieścią o odkrywaniu tego, co ważne i wielkim poświęceniu, na które może się zdobyć tylko najlepszy przyjaciel. To też książka o tym, że nawet po najsroższej zimie, w końcu przychodzi wiosna.

Sama opowieść bardzo mi się podobała. Przeczytałam ją w jeden wieczór. Jednak jestem pewna tego, że to książka raczej dla młodzieży, niż dla dzieci. Martin nie stroni od brutalnych opisów walk, a śmierć nie jest tu tematem tabu.

Wydaje mi się też, że młodsi czytelnicy mogą nie zrozumieć tego, o czym jest książka. Jednocześnie jestem pewna, że ta historia z pewnością spodoba się dorosłym czytelnikom. Jednak jeżeli liczycie na to, że jest jasno powiązana z serią Pieśń Lodu i Ognia, to się przeliczycie, bo zima i smoki to jedyne wspólne elementy.

Tę bardzo ciekawą baśń dla młodzieży możecie znaleźć w tym miejscu.