Recenzja książki Brudne pranie o ADHD u dorosłych

Impulsywne wydatki, problem ze skupieniem, absolutna fiksacja na jakimś punkcie, żeby zapomnieć o niej dwa tygodnie potem? Rzeczywistość osób z deficytem uwagi nie jest prosta, ale na szczęście może być źródłem szczęścia i satysfakcji, jeśli tylko podchodzimy do niej ze zrozumieniem i czułością. Ale jak tego dokonać? Przed Wami recenzja książki Brudne pranie. ADHD u dorosłych i jak sobie z nim radzić.

Hej, czy Ty też tak masz?

Osoby neuroatypowe całe swoje życie funkcjonują w świecie nieskrojonym pod ich potrzeby. W związku z wieloma różnicami w codzienności osób neurotypowych, które stworzyły wiele społecznych systemów a osób z deficytami uwagi, rzeczywistość tych drugich może być bardzo trudna. Nie tylko poprzez brak dopasowania się do norm społecznych, ale poprzez życie w ciągłym poczuciu porażki, lęku przed odrzuceniem i poczuciem winy.

Ostracyzm społeczny osób z ADD i ADHD może dotyczyć wielu obszarów życia. Autorzy książki Brudne pranie. ADHD u dorosłych i jak sobie z nim radzić, przedstawiają następujące obszary: gubienie ważnych rzeczy, ślepota czasowa, hiperskupienie, zaniedbywanie higieny osobistej, bałaganiarstwo, problemy finansowe, unikanie zadań, zaburzenie stałości obiektu, trudność w orientacji w przestrzeni oraz impulsywność.

Tytułowe Brudne pranie jest więc jednym z wielu problemów, przed którymi stoją osoby, których układ nerwowy działa na innych zasadach. Jeśli więc czytając listę powyższych wyzwań choć przez chwilę pomyślałeś: Ej, zaraz, to o mnie! lub: To totalnie ktoś mi bliski! warto, żebyś sięgnął po tę książkę i podarował sobie lub bliskim, których dotyczy ten temat, mnóstwo miłości i zrozumienia. Bo to właśnie oferują nam Rox i Rich na kartach tego tytułu.

ADHD_love

Czasy pandemii były dla mnie momentem, w którym poddałam się i mimo mojej początkowej niechęci zainstalowałam Tik Toka. I bardzo dobrze, bo pozwolił przetrwać mi ten trudny czas, w którym potrzebowałam odskoczni od dramatycznych wiadomości, które zalewały każdy dotychczasowy portal społecznościowy. Tik Tok okazał się bowiem nie tylko źródłem dopasowanej do mnie rozrywki (chwała algorytmowi!), ale również inspiracji i otwierania oczu na wiele niezrozumiałych przeze mnie aspektów mojego życia.

W ten sposób dość szybko znalazłam się na neuroróżnorodnym Tik Toku, gdzie m.in. poznałam absolutnie przeuroczą parę z Wielkiej Brytanii – Roxanne i Richarda. Na ich kanale ADHD_love możemy zobaczyć mnóstwo odgrywanych przez nich scenek codzienności, a wszystko to okraszone dużą dozą poczucia humoru. W ten sposób możemy przyjrzeć się rzeczywistości par, w których jeden partner ma ADHD (Rox), a drugi nie mierzy się z wyzwaniami deficytu uwagi (Rich).

źródło: Instagram @adhd_love_

Poznajcie Rox i Richa!

To, co jest absolutnie urzekające, zarówno na ich profilu, jak i w książce, to totalna akceptacja. Ich treści nie tylko przyczyniają się do normalizacji doświadczeń osób z ADHD, ale również pokazują piękne aspekty ich życia. Dla mnie, jak i dla wielu fanów, historia miłości tej pary jest ogromnym pokrzepieniem.

Oboje mają za sobą wiele nieudanych relacji i traumatyczne doświadczenia, z którymi pomogła im uporać się terapia. Ponadto w przypadku Roxanne, objawy niezdiagnozowanego wcześniej ADHD przyczyniły się w przeszłości do rozwinięcia się u niej choroby alkoholowej. Następnie doszło do problemów finansowych trudności z utrzymaniem pracy, nie mówiąc już o budowaniu jakichkolwiek stałych relacji.

Co gorsza, Rox jako młodsza dziewczynka uważana była za geniusza. Możecie więc sobie wyobrazić ogrom wstydu, jaki spada na takie osoby. Kiedy młodzi geniusze, a tak naprawdę osoby z niezdiagnozowanym deficytem uwagi nagle zostają wrzucone w dorosłość, spotyka ich bolesny upadek. Nie wiedzą bowiem nic o swoich nietypowych potrzebach i wyzwaniach, a w zamian dostają oceniające spojrzenia, palące poczucie winy i wieczne niezrozumienie.

Na szczęście to nie jedyna droga! Dlatego serdecznie zachęcam Was do zanurzenia się w świecie autorów, a jednocześnie głównych bohaterów książki, którzy nauczyli się radzić sobie z wyzwaniami z cierpliwością, miłością i poczuciem humoru.

Recenzja książki Brudne pranie

W książce, podobnie jak w jej autorach, zakochałam się natychmiastowo. Zarówno przez wciągający styl snucia narracji, poczucie zrozumienia (wszystkie aspekty książki są mi wyjątkowo bliskie), jak i niezwykłe ciepło emanujące od Roxanne i Richa. Autorzy nie boją się bowiem mierzyć ani z demonami przeszłości, ani ze wstydliwymi aspektami codzienności (przy niektórych tytułowe brudne pranie do pikuś).

Dzięki książce możemy nie tylko lepiej poznać ich własną historię, ale przede wszystkim poczuć się wysłuchanymi i zrozumianymi. Sposób podchodzenia do ADHD, jak i do wszelkich trudności dorosłego życia proponowany przez autorów, polega na akceptacji, dialogu i szczypty uśmiechu. Mimo że oboje przeszli niełatwą drogę, obecnie wiedzą, jak sobie pomagać i czerpać z piękna różnic między partnerami pełnymi garściami.

Brudne pranie to dotychczasowo najlepszy poradnik, jaki przeczytałam w tym roku. To nie tylko konkretne propozycje organizacji swojego czasu i przestrzeni (również tej mentalnej). To także ciepły i pluszowy koc nałożony na zmarznięte i poranione latami ocen ramiona. To wiara w to, że po latach zmagań jest nadzieja dla każdego. Choć nie każdy może ma takiego Richa w swoim życiu (jak i Rox po drugiej stronie), jednak osoby z ADHD mogą mieć satysfakcjonujące życie, stałego partnera i pracę, która nie znudzi się tak, jak rękodzieło Rox.

Absolutnie rekomenduję tę książkę każdemu, kto ma w sobie wrażliwość, by ją przyjąć, jak i sam pragnie odpowiedzi na swoje pytania. A jeśli potrzebujecie jeszcze nieco zachęty, sprawdźcie ADHD_love na Instagramie, Facebooku lub Tik Toku. A jeśli chcecie uszczknąć jeszcze więcej, posłuchajcie muzyki Roxanne (RØRY), która również jest jest medium, przez które dzieli się z innymi swoją historią.

To jak, jesteście zainteresowani? 😉

Jeśli zaintrygowała Cię recenzja książki Brudne pranie, znajdziesz ją tutaj!