Recenzja książki Arkusz poetycki – nowość!

Recenzja książki Arkusz poetycki to jedna z tych ocen, która będzie niezwykle krótka. Arkusz poetycki jest bowiem tomikiem wierszy, bardzo krótkich wierszy, nad którym nie czuje potrzeby nadmiernego rozwodzenia się. Warto tutaj jeszcze wspomnieć, że autorką prezentowanej dziś książki jest Billie Sparrow, a właściwie Weronika Maria Szymańska. Arkusz poetycki jest zapowiadany i opisywany, jako poetycki głos młodego pokolenia. Jak jest w rzeczywistości?

Książkę znajdziecie tutaj>>

Recenzja książki Arkusz poetycki – wrażenia

Zacznę może od samego wydania książki. Bo tu, muszę przyznać szczerze, wydawca spisał się doskonale. Tom prezentuje się schludnie i ciekawie. Wśród innych książek na półce z pewnością zachęca do tego, by po niego sięgnąć. Oprawa graficzna na poziomie, co najmniej, dobrym. Rysunki pozwalają zatopić się w poetyckim świecie, oddają niejednokrotnie wydźwięk czytanych wierszy. Jednym słowem, jeśli chodzi o graficzne opracowanie tomu, jestem bardzo na tak.

Nieuchronnie jednak trzeba napisać kilka słów na temat samych wierszy, które znajdziemy w środku. Z jednym zgodzę się na pewno – że jest to głos młodego pokolenia. Co do samej poezji… Cóż, próżno tu szukać uniesień jak przy klasykach gatunku, czy mistrzach polskich wierszy. Oczywiście, jestem zdania, że każdy ma prawo się uzewnętrzniać artystycznie i najważniejsze, że autorka próbuje. I że udało się jej wydać własny tomik. Nie każdy ma to szczęście, nie każdy osiąga taki cel.

Szukałam w tych tekstach liryczności, naprawdę. Jednak jedyne, co mogę powiedzieć o tych wierszach, to, to, że są poprawne. Poprawne technicznie (biorąc pod uwagę swobodę, z jaką może wypowiadać się i tworzyć tu autorka). Poprawne pod względem środków poetyckich. Jednak wciąż i wciąż odczuwałam, że to po prostu zlepek wersów, które na dobrą sprawę mógłby stworzyć każdy z odrobiną wyobraźni.

Recenzja książki Arkusz poetycki – podsumowanie

Jednym słowem, przyjemnie się czytało, jednak brakowało mi prawdziwych wzruszeń i uniesień, które moim zdaniem powinny serwować wiersze. Głos młodego pokolenia? I owszem, podany w przepięknej oprawie graficznej. Szkoda, że to właśnie grafika wywoływała miejscami większe zainteresowanie, niż sama twórczość.