Recenzja książki Seans w Domu Egipskim

Pierwszą rzeczą, jaka rzuciła mi się w oczy, gdy zetknęłam się z książką Seans w Domu Egipskim, było klimatyczne zdjęcie na okładce. Okrągły stolik, dookoła jego brzegu pary dłoni i 4 postacie z intrygującym wyrazem twarzy. Od razu miałam ochotę sprawdzić, co kryje się za tym zdjęciem.

Dom Egipski; źródło: fotopolska.eu

Pierwszym, co się kryje za okładką to nazwisko, a raczej nazwiska twórców książki. Maryla Szymiczkowa jest pseudonimem, pod którym książkę wydali Jacek Dehnel i Piotr Tarczyński. To już trzeci kryminał retro o profesorowej Szczupaczyńskiej. Przyznam się Wam, że to było moje pierwsze zetknięcie z tą bohaterką.

Zabójczy seans w Domu Egipskim

Książkę znajdziecie tutaj>>

Akcja powieści ma miejsce w Krakowie w 1898 roku. W okresie świąteczno-noworocznym 12 osób spotyka się, żeby wziąć udział w seansie spirytystycznym. Widowisko ma się odbyć w noc całkowitego zaćmienia Księżyca w sławnym Domu Egipskim.

Poza Profesorową Szczupaczyńską w seansie uczestniczą osoby, które można zaliczyć do krakowskiej śmietanki towarzyskiej m.in. znany dekadent Stanisław Przybyszewski. Gdy po seansie zapalają się światła, okazuje się, że jeden z gości, którzy zasiedli przy stole, nie żyje.

W związku z tym, że sprawa jest bardzo delikatnej natury, a mordercą z pewnością jest jedna z osób uczestniczących w seansie, sędzia Klossowitz, zanim zaangażuję śledczych, daje Profesorowej Szczupaczyńskiej kilka dni na przeprowadzenie prywatnego dochodzenia.

Recenzja książki Seans w Domu Egipskim

Podczas śledztwa na światło dzienne wychodzi mnóstwo skrywanych tajemnic. Wraz z ich odkrywaniem przemierzamy razem z domorosłą panią detektyw przedwojenny Kraków. Wchodzimy do mieszczańskich domów i poznajemy różnych ludzi.

Poznajemy też Kraków dekadencki, po którym oprowadza nas młodziutki Tadeusz Boy-Żeleński. Razem z profesorową zaglądamy do knajpy Pana Ferdynanda Turlińskiego, w której spotykają się, piją i tworzą na okrągło artyści np. Wyspiański. Trafiamy na przyjęcie do państwa Przybyszewskich i zachwycamy się piękną gospodynią – Dagny. Stanisław Przybyszewski był mrocznym skandalistą, to jest świetnie zobrazowane w tej powieści.

Moim zdaniem urok Seansu w Domu Egipskim tkwi w tym, że autorzy zrobili z niej wehikuł czasu i zabierają nas w interesującą przeszłość. Co więcej, artyści (np. Boy-Żeleński, Stanisław Przybyszewski) mówią w tej książce własnymi słowami, które zaczerpnięto z ich dzieł.

Poznajemy mentalność przedwojennego krakowskiego mieszczaństwa, razem ze stereotypem dotyczącym skąpstwa Krakowian. Przecież Profesorowa, gdy zaprasza gości, skrapia wodą karmelki, żeby się skleiły i utrudniły swobodne częstowanie. Tym samym salaterkę pełną cukierków będzie można wykorzystać na następnym przyjęciu, o ile się za bardzo do tego czasu nie zakurzą. 😉

Seans w Domu Egipskim napisany jest kwiecistą polszczyzną stylizowaną na tę przedwojenną. Ponadto intryga, która jest osnową fabularną, bardzo wciąga. Coś mi się zdaje, że sięgnę niebawem po wcześniejsze książki Maryli Szymiczkowej.

Książkę Seans w Domu Egipskim polecam nie tylko fanom kryminałów retro. Jest inna niż popularne książki tego gatunku, które wyszły spod pióra Wrońskiego czy Ćwieka. Ta lektura będzie wielką przyjemnością dla każdego, kto lubi przy okazji rozrywki przenieść się w przeszłość.

Jeżeli szukacie wehikułu czasu, Seans w Domu Egipskim znajdziecie tutaj.

A może już mieliście okazję, żeby przeczytać tę książkę lub poprzednie powieści Maryli Szymiczkowej? Podobały się Wam?