Wieża Nerona – recenzja finału serii Apollo i boskie próby

Ze wszystkimi seriami jest tak, że niestety kiedyś dobiegają końca. Tak jest też z opowieścią Ricka Riordana o Lesterze Papadopolusie i jego przyjaciołach. W księgarniach już możecie znaleźć nową książkę autora pt. Wieża Nerona. To piąta (i wychodzi na to, że ostatnia) część przygodowego cyklu fantasy dla młodzieży – Apollo i boskie próby. Tej przygodzie, mieszającej współczesność z mitami antyku, warto dać się porwać. 

Apollo i boskie próby – Wieża Nerona

Jak zaczyna się ta historia Lestera? Od kary… Wyobraźcie sobie greckiego boga, od tysiącleci narcystycznie pławiącego się w swojej boskości, który zostaje wyrzucony z Olimpu i pozbawiony boskich mocy, z nieśmiertelnością włącznie. Potężny Apollo zostaje Lesterem Papadopolusem, wątłego ciała siedemnastolatkiem, który zamiast nieskazitelnego oblicza greckiego boga ma… pryszcze.

Fabuła Wieży Nerona ma miejsce pół roku od zlesterowania. Od powrotu do boskiej świetności, Apolla dzieli ostatnia misja godna herosa. Wraz z Meg wraca tam, gdzie wszystko się zaczęło – na Manhattan. Musi pokonać Nerona, ostatniego cesarza Triumwiratu, jaki został przy życiu, ale to jeszcze nie wszystko. Bo w Wyroczni Delfickiej nadal urzęduje nemesis Apolla – Pyton – który próbuje przejąć władzę nas przyszłością.

Przygoda, przyjaźń i mity

Rick Riordan tka swoje opowieści, łącząc rzeczywistość z mitami. Dzięki temu z jednej strony daje swoim czytelnikom pełną akcji, przygód niesamowitą fabułę, z drugiej oswaja ich z mitologią (w tym wypadki grecką i rzymską). Mity, elementy kultury zostają ubrane w ciekawą historię, która mimo wszystko jest dość bliska rzeczywistości, w jakiej funkcjonują młodzi czytelnicy.

Bo co dostajemy, jak pozbawimy opowieść o Apollu tej mitologicznej, fantastycznej otoczki? Dostajemy m.in. historię osamotnionego nagle chłopca, który odkrywa wagę przyjaźni. Który musi dostrzec coś więcej niż samego siebie i swoje potrzeby.

Z jednej strony Apollo nie może się doczekać odzyskania boskość, z drugiej – w skórze Lestera przeżył tak dużo i był tak blisko ludzi i herosów, jak nigdy wcześniej w swoim bardzo długim życiu.

Suma ludzkich doświadczeń,  jakie stały się udziałem greckiego boga, bardzo go zmieniła. Nasz bohater w ciągu całej serii dojrzewa, a w jego życiu pojawiają się inne wartości niż „ja”. Poznaje przyjaźń i poświęcenie. Spędza więcej czasu z herosami, w tym też swoimi nieślubnymi dziećmi, które nigdy wcześniej nie zajmowały miejsca w jego boskim sercu. Zaczyna zauważać innych oraz to, jak płytkie było jego życie bóstwa.

Wycieczki ognistym rydwanem na nieboskłon, marnowanie czasu na hedonizm, niedostrzeganie nikogo poza samym sobą, a przyjaźniej nikogo, kto nie był wart jego boskości… Okazuje się, że tego Apollina być może już nie ma.

Niebezpieczeństwa i humor

Wieża Nerona to takie zakończenie serii, jakie mogliśmy sobie wymarzyć. Domyka główny wątek fabularny i kilka pobocznych (kilka – czyżby furtka do całkiem nowej opowieści??). Ale zanim poznacie zakończenie, to będziecie musieli przeczytać to, co jest po drodze. A warto! Czekają na was mityczne krowy z morderczymi zapędami oraz cywilizacja mierzona ilością kapeluszy… No tak, przecież autorowi nie brakuje poczucia humoru 😉

Jeżeli nie znacie jeszcze serii Apollo i boskie próby, to zajrzyjcie w to miejsce. To książki, które spodobają się nie tylko tym młodszym czytelnikom. Przecież nie ma czegoś takiego, jak bycie za starym na dobre przygodowe fantasy! Najnowszą powieść z tej serii, Wieżę Nerona, znajdziecie tutaj.

Wieża Nerona ukazała się za sprawą Wydawnictwa Galeria Książki. CoPrzeczytać.pl objęło ją swoim patronatem.

Powiązany artykuł:

Wieża Nerona – piąty tym serii Apollo i boskie próby