Policjanci. Ulica – recenzja książki

Prawda o pracy polskiej Policji

www.rudaczyta.pl

Katarzyna Puzyńska, autorka bardzo popularnej sagi o Lipowie tym razem zaskoczyła swoich Czytelników. Nie napisała kolejnego kryminału. Ta książka to zupełnie coś innego niż to, do czego przyzwyczaiła swoich fanów. Nowa książki Puzyńskiej Policjanci. Ulica to książka z gatunku literatura faktu, w której pisarka przeprowadza wywiady z policjantami.

Książka to seria wywiadów i rozmów, jakie Katarzyna Puzyńska przeprowadziła z sześcioma policjantami i jedną policjantką. Jest to więc zapis siedmiu rozmów o pracy w policji, które autorka przeprowadziła z funkcjonariuszami oddziałów prewencji, ogniw patrolowo-interwencyjnych oraz wydziały ruchu drogowego.

Ta książka to było moje must have. Kiedy tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach,  wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Zrobiłam to i nie żałuję. I Wam również mogę polecić tę lekturę.

Policjanci. Ulica

Pierwsi na miejscu, najbliżej ludzi, krwi i okrucieństwa.

U nas jest takie powiedzenie: „Nie angażuj się, bo świata nie zmienisz”. Może i jest w nim trochę prawdy. Bo świata się nie zmieni. Ale czyjeś życie tak. Czyjeś życie można zmienić.

Katarzyna Puzyńska poznała wielu policjantów, kiedy pracowała przy książkach o Lipowie. Aby wypadły one wiarygodnie, musiała poznać tajniki pracy policji. To było impulsem, aby poznać ich pracę trochę bliżej, przyjrzeć jej się i zrozumieć ten policyjny świat, który dla przeciętnego człowieka jest niedostępny. Stąd pomysł na książkę Policjanci. Ulica. Ta książka to zapis rozmów autorki z funkcjonariuszami, w których na darmo możemy szukać sensacji. Te wywiady to realia pracy w policji. Nie znajdziemy tu niczego, co zostało wymyślone na potrzeby książki, nie ma tu ani krzty fikcji. Autorka zapewnia, że po przeczytaniu tej książki, na wiele rzeczy spojrzymy zupełnie inaczej.

Policjanci. Ulica – pytania i odpowiedzi

O co Katarzyna Puzyńska pytała swoich rozmówców? O wszystko co wiąże się z ich pracą, życiem, rodziną… Funkcjonariusze opowiadają jak to się stało, że trafili do policji, czy tego nie żałują i czy nie chcieliby zmienić pracy. Opowiadają o swoich rodzinach, o tym jak najbliżsi się o nich martwią, jak nie mogą nigdy nic zaplanować, bo praca w policji to służba i trzeba być na każde wezwanie. Mówią o tym, jak przeżyli pierwsze zetknięcie ze śmiercią, zwłokami, ale też o tym ile radości i satysfakcji niesie za sobą uratowanie komuś życia. W ich pracy zdarzają się historie straszne, tragiczne i traumatyczne, ale na służbie nie brak też śmiesznych czy absurdalnych sytuacji.

Autorka nie stroni od pytań trudnych, tematów tabu i takich, które zamiata się pod dywan. Czyni to książkę niezwykle ciekawą, bo Czytelnik może dowiedzieć się bardzo dużo o policji, policjantach i ich służbie oraz podejściu do wielu spraw. Książka pokazuje, jak wiele zmieniło się na przestrzeni ostatnich lat i uświadamia, że policja nie ma już nic wspólnego z milicją. Funkcjonariusze są kontrolowani i monitorowani na każdym kroku i opowiadają o tym bardzo szczegółowo. Nie ma żadnej samowolki, każde działanie musi być udokumentowane, zapisane w notatniku, nawet najkrótsze i najbardziej błahe interwencje.

Tak jak zapewnia autorka, ta książka otwiera oczy. Pozwala poznać świat, do którego na co dzień nie mamy dostępu. Ja sama, mimo że nic nigdy do funkcjonariuszy policji nie miałam, spojrzałam na nich z jeszcze większą sympatią.

Książka, która niesie pomoc.

Każdy kto kupi tę książkę, wspiera rodziny funkcjonariuszy, którzy słowa roty ślubowania wypełnili do końca. W dowód uznania autorka połowę swojego honorarium przekazuje na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach.